الشيء
يدعيه
الرجلان وليس
ولكل واحد
منهما بينته
43- Her iki Tarafın da
Hak iddia Ettikleri Konuda Delillerinin Bulunması
أخبرنا علي
بن محمد بن
علي بن أبي
المثنى قاضي
المصيصة قال
ثنا محمد بن
كثير عن حماد
بن سلمة عن
قتادة عن
النضر بن أنس
عن أبي بردة
عن أبي موسى
أنه رجلين
ادعيا دابة
وجداها عند
رجل فأقام كل
واحد منهما
شاهدين أنها
دابته فقضى بها
النبي صلى
الله عليه
وسلم بينهما
نصفين قال أبو
عبد الرحمن
خطأ ومحمد بن
كثير هذا هو
المصيصي وهو
صدوق إلا أنه
كثير الخطأ
قال أبو عبد
الرحمن خالفه
سعيد بن أبي
عروبة في
إسناده وفي
متنه
[-: 5954 :-] Ebu Musa'nın bildirdiğine göre adamın biri, birinin yanında
bulduğu bir hayvanın kendisine ait olduğunu iddia etti. Her iki adam da
hayvanın kendisine ait olduğuna dair iki şahit getirince Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)
hayvan'ı değeri üzerinden aralarında paylaştırdı.
Nesai der ki: Hatalı bir hadistir. Ravi
Muhammed b. Kesir de Missisalı olan Muhammed'dir. Saduk birisi olmasına rağmen rivayetlerinde çokça hata
yapar. Said b. Arube de bunu
farklı bir isnad ve metinle rivayet etmiştir:
Tuhfe: 9131.
Diğer tahric: Hadisi Ebu Davud (3613, 3614, 3615), İbn Mace (2330), Ahmed, Müsned (19603) ve Tahavi Şerh Müşkili'l-Asar (4751,4752,4753,4754,4755,4756,4757)
rivayet etmişlerdir.
Mahir: Saduk; üstün bir ravi durumudur.
Sürekli Doğru söyleyen ve İslami durumu iyi olan ravilere
denir. Bununla beraber istemeden hata yapan ravi sıdk
sıfatından çıkmaz. Rivayetlerinde hata yapmayan raviye:
İtkan sahibi (Mutkin)
denir. Sıdk ve İtkan sahibi Ravi'ye
ise 'Sika' denir.
أخبرنا عمرو
بن علي قال
ثنا عبد
الأعلى قال ثنا
سعيد عن قتادة
عن سعيد بن
أبي بردة عن
أبيه عن أبي
موسى أن رجلين
اختصما إلى
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم في دابة
ليس لواحد
منهما بينة
فقضى بها
بينهما نصفين
قال أبو عبد
الرحمن إسناد
هذا الحديث جيد
[-: 5955 :-] Ebu Musa'nın bildirdiğine göre aynı hayvan üzerinde hak iddia
eden iki kişi Nebi (sallallahu aleyhi ve sellem)'in huzurunda davalaştılar. Fakat her ikisinin de
şahidi olmadığı için Allah Resulü (sallallahu aleyhi
ve sellem) hayvanı değeri üzerinden aralarında paylaştırdl.
Nesai der ki: İsnadı ceyyid olan bir
hadistir.
Tuhfe: 9088.
Diğer tahric: Hadisi Ebu Davud (3613, 3614, 3615), İbn Mace (2330), Ahmed, Müsned (19603) ve Tahavi Şerh Müşkili'l-Asar (4751,4752,4753,4754,4755,4756,4757)
rivayet etmişlerdir.
Mahir: Ceyyid, daha çok Sahih'e yakın manada kullanılır.